කිං කරිස්සන්ති තාරකා

 

සාමන්‍යයෙන් ලෝකේ ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකුට ලබන්ඩ පුලුවන් ලොකුම ගෞරවය කියල සැලකෙන්නෙ ආර්ථික විද්‍යාව වෙනුවෙන් ලැබෙන නොබෙල් තෑග්ග ලබා ගන්න එක. 2020 අවුරුද්දේ මෙ වාසනාව උදා උනේ පෝල් ආර් මිල්ග්‍රම්ටයි රොබට් බී විල්සන්ටයි. ඒ වෙන්දේසි න්‍යාය වැඩි දියුණු කිරීමට ඔවුන් දක්වපු දායකත්වය වෙනුවෙන්. ඔවුන් මේ වෙන්දේසි කිරීමේ න්‍යාය ගැන කොච්චර පර්යේෂණ කරාද කියනවනං අලුත් වෙන්දේසි ක්‍රම පවා ලෝකෙට අදුන්නලා දෙන්ඩ ඔවුන්ට පුලුවන් උනා. වෙන්දේසි න්‍යාය වෙනුවෙන්       නොබෙල් තෑග්ගක් හම්බ වෙච්ච පලවෙනි පාර මේක නෙවෙයි. 1996 දි විලියම් විකරිට නොබෙල් තෑග්ග හම්බ උනෙත් මෙ න්‍යාය ගැන කරපු පර්යේෂණ වෙනුවෙන්. මෙච්චර ලෝක අවධානය යොමු වෙන්ඩ වෙන්දේසි කියන එව්වා ලෝකෙට අලුත් දෙයක්ද? කොහෙත්ම නෑ. අවුරුදු දෙදාස් පන්සීයකට විතර උඩදී ඉතිහාසඥ හෙරඩෝටස් පවා තමන්ගේ බිරින්දෑවරුන්ව වෙන්දේසියේ දාපු ආදරණීය ස්වාමි පුරුෂයන් ගැන ලියලා තියෙනවා!! ඉතින් දැං මොකද්ද මේ ඇතිවෙලා තියෙන උනන්දුව?

ඒ ගැන වැඩි විස්තර කථා කරන එක ආර්ථික විද්‍යාව ගැන නිතර කථා කරන අපේ ඉකොනොමැට්ටාතුමා වගේ කෙනෙකුට බාර කරලා අපි අපේ කථාවට යමු.

ඔය වෙන්දේසි  න්‍යායයේ ප්‍රධාන උපකල්පනයක් තියෙනවා අසමාන දැනුම ගැන. ඒ කියන්නෙ මෙන්න මෙහෙම දෙයක්....අපි හිතමු අමරබන්ධු කියල කෙනෙකුයි රූපසිංහ කියල කෙනෙකුයි පංසලේ තියෙන වෙන්දේසියකට යනවා කියල. මේ ඩබලම ගමේ ගෑල්ලමයෙක් වෙන්දේසියට ඉදිරිපත් කරල තිබ්බ රසවත් ආහාර පාර්සලයක් කියල නම ගහපු භාණ්ඩයක් වෙනුවෙන් ලංසු තියනවා. මේ ලමයා ගැන අමරබන්ධුගෙ හිතේ පොඩි චිං චිං ගතියක් තියෙනවා කියල හිතමුකො. රූපසිංහ මේ කථාව දන්නෙ නෑ. රූපසිංහට ඕන ඒ වෙලාවෙ තියෙන බඩගින්නට කන්ඩ යමක් සල්පිලෙන් ගන්ඩ. ඉතින් දෙන්න ලංසු තියනවා. ඔන්න මයික්‍රපෝනය වෙන්දේසි කරුට....

ගමේ සිටින සුන්දර ලාලිත          තරුණී

ගෙනත් දුන්න රසවත් කෑමකි     පිරුනී

කන්නට වඩා ගෙනියන්නට හිත ඇදුනී

ලංසුව තියමු ඉක්මන් වී සකි        සදුනී!!

 

විසි පහයි...ඒ අමරබන්ධු

තිහයි...ඒ අපේ රූපසිංහ

පනහයි!

පනස් දෙකයි!!

හැත්තෑවයි!

දැං රූපසිංහ හිතනවා මෙතන මොකක් හරි මගඩියක් තියෙනවා කියල. අනිවාර්යයෙන් කෑම පාර්සලේ ඇතුලෙ තියෙන්නෙ වෙන මොනව හරි වටින දෙයක් තමයි කියල හිතල මෙන්න රූපසිංහ යාලුවංගෙනුත් සල්ලි ඉල්ලගෙන හරි ණයට ඉල්ලගන්ඩ බලාගෙන හරි ගේමට බහිනවා.

සීයයි!! ඒ රූපසිංහ

එකසිය පනහයි!! අමරබන්ධුත් අත අරින්නෙ නෑ

දෙසීයයි!

දැං අමරබන්ධු හිතනවා යකෝ මේ රූපසිංහයත් මං වගේම අරකිට ට්‍රයි...ඒක හින්ද තමයි හිටං මේ කෑම පාර්සල් එකම කීයක් දීල හරි ගන්ඩ ඕන කියල හිතාගෙන ලංසු තියන්නෙ...මාත් අරින්නෙ නෑ කියල ගේමට එන්ටර් වෙනවා!

දාහයි!

දැං රූපසිංහට බඩේ බඩ්ඩිංග වගේ ෂුවර් මෙතන වෙන්දේසි වෙන්නෙ නිකං කෑම පාර්සලයක් නං නෙවෙයි කියල. සමහර විට කෝටියක් විතර වටින නිධානයක්ද කවුද දන්නෙ?  දෙදාහයි!!

පන් දාහයි!!

අමරබන්ධුටයි, රූපසිංහටයි ලංසු තියාගන්ඩ දීලා අපි මේකෙ හරය අරං බැලුවොත් වෙලා තියෙන්නෙ මේ දෙන්නට දෙන්නා එක් එක්කෙනා ගැන වගේම සල්පිල් භාන්ඩය ගැනත් අවබෝධයක් නැති කම හිංදා අනවශ්‍ය තරගයක පැටලිලා ඉන්න බව. වෙන්දේසි වෙන භාණ්ඩයේ නියම වටිනාකම ගැන වෙන්දේසියට සහභාගි වෙන අය අතරේ තියෙන දැනුම සමාකාර නොවෙන හිංදා තමයි මේ ගොං කෙළි පටං ගන්නේ.

අනේ අපිනං ඔව්වට අහු වෙන්නෙ නෑ...අපි කවද්ද වෙන්දේසි වලට යන්නෙ කියල පොර ටෝක් දුන්නට අපිත් ඔය ගේමට අහුවෙන වෙලාවල් ඕන තරං තියෙනවා. වෙන්දේසියක් කියන්නෙ හැම වෙලාවෙම පෝස්ටර් ගහල ප්‍රසිද්ධ කරලම පවත්තන දෙයක් නෙවෙයි. අපි අතරෙ තියෙන අසමාන අවබෝධවලින් ප්‍රයෝජන ගන්නෙ ප්‍රසිද්ධ වෙන්දේසිකරුවො විතරක් නෙවෙයි කියල කිව්වොත් මේ මං කියන දේ වඩාත් පැහැදිලි වෙයි.

උදාහරණෙකට ජ්‍යෝතිෂය ගම්මු. අනාගතේ සිද්ධවෙන දේවල් අපි හරියටම දැනගෙන හිටියානං අපි කේන්දර බලන්ඩ යයිද? සාස්තර අහන්ඩ යයිද? අපේ අනාගතේ අපිට වඩා හොදින් අහවල් ජ්‍යෝතිශාස්ත්‍රඥයාට දැනගන්ඩ පුලුවන් කියන විශ්වාසෙන් නේද අපි යන්නෙ? ‘එයාට’ වඩා හොඳින් ‘අනෙකාට’ අපේ අනාගතේ ගැන විස්තර කියන්ඩ පුලුවන් කියල හිතෙනවා නං අපි යන්නේ ‘අනෙකා’ ගාවට නේද? ඒ කියන්නෙ අපේ අනාගතේ දැනගැනීම කියන සේවාව තමයි වෙන්දේසි වෙන්නෙ මේ ‘සාත්තර’ වෙන්දේසි පොලේදී.

අනාගතය දැනගැනීමට අපි දෙන්නේ ඉතා අඩු වටිනාකමක් නං අපි සාස්තර අහන්ඩ යන්නෙ නැතිවෙයි. හැබැයි අනාගතේ දැනගන්ඩ අපි ලොකු වටිනාකමක් දෙනවා නං අපි එක වෙන්දේසි පොලකින් සේවාව තෝරා ගැනීමෙන් සෑහීමකට පත් වෙන්නෙ නැතුව තවත් අවස්ථාවක තව වෙන්දේසි පොලකින් නැවතත් සේවාවක් ලබා ගනියි. අපි එකම කේන්දරේ අරගෙන ‘කේන්දර කාරයෝ’ දෙන්නෙක් තුන් දෙනෙක් ගාවට යන්නෙත්, කේන්දර බැලිල්ලෙන් සෑහීමකට පත් නොවී නාඩි වාක්‍ය, හස්ත රේඛා මත පදනම්ව අනාගතය පුරෝකථනය කිරීම, මළවුන් ගෙන්වා අනාගතය ඇසීම වගේ වැඩ කෙරෙන තැන් වලටත් යාවි. ලංකවේ එච්චර ප්‍රසිද්ධ නැති උනාට පිටරටවල් වල මේ වගේ වෙනත් ක්‍රමත් තියෙනවා.

මාත් කැම්පස් එකෙන් අවුට් වෙන්කල්ම අනාගතේ දැනගැනීම කියන එකට දුන්නේ ඍණ වටිනාකමක්. කේන්දර බලන්ඩ යන අයව නෝන්ඩි කරේ නක්ඛත්ත ජාතකයෙ එන “කිං කරිස්සන්ති තාරකා” (තාරකාවෝ කුමක් කරත්ද?) කියන බුදු හාමුදුරුවන්ගේ දේශනයත් මතක් කරමින්. අම්මලා කෙන්දරයක් බලන්ඩ ගියොත් මම දවස් දෙක තුනක් යනකල් කට වහන්නෙ නෑ අගහරුයි ගුරුයි සෙනසුරුයි අපිට කන්ඩ උයලා දෙන හැටි කිය කියා. අම්මානං කිව්වේ මගෙ අතිපණ්ඩිතකම හිංද තමයි එහෙම ගරහන්නෙ කියල. ඒ ‘අතිපණ්ඩිතකම’ ‘රෝල් කරලා පස්ස පැත්තේ ගහගන්ඩ’ මට සිද්ධ වෙන්ඩ වැඩි කාලයක් ගියේ නෑ. 

කැම්පස් එකෙන් අවුට් වෙන්ඩ ඔන්න මෙන්න කියල තියෙද්දී මගෙ ඔලුව පිස්සගෙ පලාමල්ල වගේ උනා. කැම්පස් එකෙන් අවුට් උනාම රස්සාවක් හම්බ වෙයිද? ඒ රස්සාව ‘හොඳ’ රස්සාවක් වෙයිද? මට ලංකාවෙන් පිට යන්ඩ වෙයිද රස්සාවක් හොයා ගන්ඩ?? ඔව්ව තමයි මට වද දීපු ප්‍රශ්න. මං හිතන්නෙ ඒ ප්‍රශ්න ඒ වයසෙ  ඉන්න ඕන කෙනෙකුට සාධාරණ ප්‍රශ්න. ඉතිං මම අප්පච්චිට බැගෑපත් වෙලා ඉල්ලලා හිටියා අනේ මගේ කේන්දරේ බලවලා දෙන්ඩකෝ කියල. කේන්දරේ බලවන්ඩ ඉස්සරම මගේ දසාව එච්චර හොඳ නැති බව තේරුනේ මගේ කේන්දර ගැන තිබ්බ විශ්වාසය වෙනස් වෙච්ච එක ගැන ගෙදරින් නෝන්ඩි වෙන්ඩ වීමෙන්. හැබැයි කේන්දරෙන් කියල තිබ්බෙ මගෙ ග්‍රහ චාරෙ හොඳ හිංද එක දවසක්වත් රස්සාවක් නැතුව ගෙදර ඉන්ඩ වෙන්නෙ නැතිවෙයි කියල.

මම මගේ ‘චින්තන අවුල’ පිළිගන්ඩ කැමති උනේ නෑ. අම්මලා මට නෝන්ඩිය වදාන හැම වෙලාවෙම කිව්වෙ හරි..හරි..බලමුකො ඔය අනාවැකිය හරි යයිද කියල තමයි. අනාවැකිය වැරදුනොත් මගෙ ඉස්සර ඉදන් තිබ්බ ප්‍රතිපත්තිය හරි යනවා. ඒ කියන්නෙ මට තව දුරටත් පොර ටෝක් දිදී ඉන්ඩ පුලුවන්. අනාවැකිය වැරදුනොත් මට රස්සාවක් හම්බ වෙනවා!! පොඩ්ඩක් නෝන්ඩි උනාට මොකද බොලව් රස්සාවක් හම්බ වෙනවනං. අනික නෝන්ඩි වෙන්නෙ වෙන කාගෙන්වත් යැ තමුන්ගෙම දෙමාපියන්ගෙන් සහෝදරයන්ගෙන් නෙ. ඔහොමද අපි නෝන්ඩි වෙලා තියෙන්නෙ? කෙල්ලන්ගෙන් කැමතිද කියල අහන්ඩ ගිහිල්ලම කී පාරක් නං නෝන්ඩි වෙලා තියෙනවද?!! ඒ හිංද හිත යටිං මගෙ කැමැත්ත තිබ්බේ අනාවැකිය හරියනවට.

ඔහෙලට කිව්වම මොකද අනාවැකිය හරි ගියා. අන්න එදා තමයි අම්මා මට කියල දුන්නෙ යමක් බාගෙට දැනගෙන ඉන්න එක හරි භයානක දෙයක් කියල.

ඔන්න ඊට පස්සෙන් පහු කාලෙක තව තවත් ජීවිත අත්දැකීමුත් එක්ක හරි ගිය අනාවැකි වගේම වැරදුනු අනාවැකිත් මට අහන්ඩ ලැබුනා. ඒ හින්දම මටත් උවමනාවක් ආවා හඳහන් බලන්ඩ ඉගෙන ගන්ඩ. සෑහෙන වෙලාවක්, මුදලක් වැය කරලා කේන්දර හදන්ඩ ඉගෙන ගත්තා කියමුකො. දැන් ටක්කෙටම කේන්දරයක් හදන්ඩ පුලුවන්. හැබැයි කේන්දරේ හදා ගන්ඩ පුලුවන් උනා කියල වැඩක් නෑනෙ ඒකෙන් අනාගතය පුරෝකථනය කරන්ඩ බැරිනං. ඔන්න ඉතිං අරිටත් වඩා මහන්සියෙන් තව තව ඉගෙන ගන්නවා. අනුන්ගේ කේන්දර ඉල්ලගෙන ප්‍රැක්ටිස් කරනවා. බුධ, සඳු, රවි, කුජ, ගුරු, ශුක්‍ර, ශනි, රාහු, කේතු මගෙ ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්ලා ගානට උදේ දවල් රෑ නැතුව මා එක්ක!!

අඩු ගානේ කේන්දර සීයක් දෙසීයක් බලන්ඩ ඇති ඉගෙන ගන්ඩ. මං කිව්වේ අතීතය ගැන. එතකොට හරිද වැරදිද කියල ඒ වෙලාවෙම දැන ගන්ඩ පුලුවන්නේ. සමහරුන්ට මං කියපු දේවල් ඇත්තටම වෙලා තිබුනා. සමහරුන්ට ඒ වගේ සිද්ධි වෙලා තිබුනත් මං කියපු විදිහට නෙවෙයි. එක්කෝ  ඒ දේවල් වෙලා තිබුනු කාලෙ වෙනස්. තව සමහරෙකුට මම කියපු දේවල් වෙලා තිබුනෙම නෑ.

දැං මට මේක හෙන ප්‍රහේළිකාවක්. පොත් වල තියෙන විදිහට හරියටම කේන්දරේ හදලා පොත් වල තියෙන විදිහටම ග්‍රහ පිහිටීම් වල බලපෑම විස්තර කරපුවම එක්කෙනෙකුට හරි යන්ඩයි අනික් කෙනාට වරදින්ඩයි හේතුව මොකද්ද?

එක එක පලාපල කීම ගැන තියන පොත්වල එකම ග්‍රහ පිහිටීම ගැන පොඩි පොඩි වෙනස්කම් තියෙන බවත් එ ඔක්කොගෙම පොදු ගුණාකාරය අරගෙන ග්‍රහ බලපෑම් විස්තර කරපුවම ඒ පුරෝකථන හරියන බවත් මං තේරුම් ගත්තෙ ඔය කාලෙ. හරියට ලංකාවෙ කාළගුණ වාර්තාව වගේ. “ඉදිරි පැය විසි හතර ඇතුලත උතුරු, නැගෙනහිර, වයඹ, උතුරු මැද, සබරගමුව, ඌව, බස්නාහිර, දකුණ පලාත්වල සමහර ප්‍රදේශ වලට මද වැසි ඇති විය හැකිය”...පොලොව පැලෙන්ඩ පායන කාලයක් ඇරුණම ඔය කතන්දරේ ලංකාවට හැමදාටම ගැලපෙනවා.

ලංකාවෙ මිනිහෙක් තමුන්ගෙ හරි තමුන් දන්න අඳුනන කෙනෙක්ගෙ හරි කේන්දරේ බලවා ගන්ඩ එන්නෙ දුකකට කරදරේකට මූන දීපු වෙලාවක කියල අපි හිතුවොත් ඒ කෙනාට අපල කාලයක් උදා වෙලා තියෙනවා කියල කිව්වොත් අර මනුස්සයා ඒක විශ්වාස කරනවද නැද්ද? ඒ අපලෙන් මිදෙන්ඩ අහවල් අහවල් දේවල් කරන්ඩ ඕන කිව්වොත් අපි කීයක් ගියත් කමක් නෑ අපලෙන් මිදෙන්ඩ තියෙනවා නං කියල හිතල අර කේන්දර කාරයා කියන දේවල් කරනවද නැද්ද? මොකක් හරි ඒ කරපු වැඩේ හින්ද පොඩි හරි සහනයක් ලැබුනොත් අපි තවත් අර අනාවැකිය විශ්වාස කරනවද නැද්ද?

ඔන්න ඔය වගේ උප්පරවැට්ටියක් දැම්මොත් මගේ කේන්දර බැලීමේ සාර්ථකත්වය ඉහල දාගන්ඩ පුලුවන් බව මට තේරුනා. ඔන්න ඔය කාලෙ තව වැඩක් උනා. මගේ ඥාති සහෝදරියකට බබෙක් හම්බ උනා. ඒ බබා හම්බ උනේ කොලඹ ලොකු ඉස්පිරිතාලෙක. ඒ හින්ද බබාගෙ තාත්තට - ඒ කියන්නෙ අර කියපු ඥාති සහෝදරියගේ හස්බන්ඩාරට- ඒ අසිරිමත් මොහොත සියැසින් දැක බලා ගන්ඩ වගේම හතර වරිගේ හැම එකාටම බේං මෙහෙමයි සීසර් කරලා ළමයි උද්දවන්නෙ කියල උජාරුවෙන් පෙන්නන්ඩ දරු උපත වීඩියෝ කරන්ඩත් අවස්ථාව ලැබුනා. ඔන්න මේ පොරත් ඕක ගෙනැල්ලා මටත් පෙන්නුවා. ඉස්පිරිතාලෙන් බබා ඉපදුනු වෙලාව කියල දීල තිබ්බ වෙලාවත් මට දුන්නෙ මම ඒ දවස් වල කේන්දරත් එක්ක ඔට්ටු වෙන බව දැනගෙන හිටපු හින්ද.

ඉස්පිරිතාලෙන් දීපු වෙලාවට කේන්දරේ හදපුවම ඒක ලග්න මාරුවෙන වෙලාවක්. හුග දෙනෙකුට වැඩිය නක්ෂත්‍ර දැනුමක් නැති හින්දා ඒක මෙන්න මේ වගේ දෙයක් කියල විතරක් හිතට ගන්ඩකො. අහවල් දවසෙ පාන්දර 01.15 වෙනකල් ඉපදෙන අයගෙ ලග්නය තුලා...ඊට පස්සෙ තව පැයක් දෙකක් විතර යනකල් ඉපදෙන අය වෘශ්චික..දැං අර බබා ඉපදෙන්නේ ඉස්පිරිතාලෙන් කියපු විදිහට 01.16 ට. ඒ කියන්නෙ ඒ බබාගෙ ලග්නේ වෘශ්චික. හැබැයි මම වීඩියෝ එක බලන කොට බබා ඉපදෙන වෙලාවෙ වීඩියෝ එකේ සටහන් වෙලා තියෙන්නෙ 1.10 වගේ වෙලාවක්. එහෙම නං ඒ පොඩි එක්කගෙ ලග්නෙ තුලා!!!

මම කේන්දරේ හැදුවෙ ලග්නෙ තුලා විදිහට අරගෙන. අර අපේ ඥාති සහෝදරීගෙ පවුලෙ ඔෆීෂියල් කේන්දරකාරයාට අනුව ලග්නෙ වෘශ්චික. වැරැද්ද කාගෙද? මට පෙන්නපු වීඩියෝ එක අර කේන්දරකාරයාට නොපෙන්නපු බබාගෙ තාත්තගෙ! ළමය ඉපදිච්ච වෙලාව කියල ඇත්ත වෙලාවට විනාඩි හයක් විතර පස්සෙ වෙලාවක් සටහන් කරල දීපු අර ඉස්පිරිතාලෙ මිසීගෙ!!

ඒක නෙවෙයි ප්‍රශ්නෙ. මේ කේන්දර පාවිච්චි කරල අනාගතය කියන්ඩ ගිහාම කියවෙන්නේ කතන්දර දෙකක්. ඔෆීෂියල් කේන්දරේ අනුව අර බබාගෙ ළමා වයස ඉතා සුන්දරයි. කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ. හැබැයි මගෙ කේන්දර හැදිල්ලට අනුව ඒ බබාට පොඩි කාලෙ තාත්තගෙ ආදරය විදගන්ඩ හම්බ වෙන්නෙ නෑ.ළමයෙකුට දෙමාපියන්ගේ ආදරය නොලැබී යෑම තරං වෙන අපලයක් තියෙනවා කියල මම විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒ හින්දම බොහොම සීරු මාරුවට මම ඔය කතාව අර බබාගෙ තාත්තට කිව්වා. මට හරියටම ෂුවර් නෑ හැබයි මෙන්න මෙහෙම දෙයක් තමයි මට හිතෙන්නෙ කියල. හිත රිද්දන්ඩ හොඳ නෑනෙ කියල හිතල පුලුවන් තරං සැර බාල කරල තමයි කිව්වෙ.

එයා කිව්ව අපි බලමුකො මොකද වෙන්නෙ කියල. වැඩේ එතනින් ඉවරයි. අර බබාගෙ තාත්තට මාස පහක් යන්ඩ ඉස්සරලා රස්සාව නැති උනා. රස්සාවක් හොයා ගන්ඩ ෆුල් ට්‍රයි එකක් දැම්මත් වැඩේ හරි ගියේ නෑ. පස්සෙ පොර පිට රටක රස්සාවට ගියා. දැං අවුරුදු අටක් විතර වෙනවා. ළමයා රට ගිය තාත්තව හැබැහිං දැකල තියෙන්නෙ දවස් විස්සක් තිහක් විතරයි. මං මේ කථාව දන්නෙ ඔවුන් මගේ ඥාතීන් හින්ද. නිකමට හිතන්ඩකො වැරදි වෙලාවක් පදනම් කරගෙන හදපු ඔෆීෂියල් කේන්දරෙන් මේ ළමයගෙ අනාගතේ ගැන විස්තර කියන කේන්දර කාරයන්ට අම්ම මෝ නැතුව බනින මිනිස්සු ගැන.

කේන්දර හදද්දී වරදින්ඩ පුලුවන් අවස්ථා හුගක් තියෙනවා. හරියට ගණිත ශාස්ත්‍රය නොදන්න හිංද වගේම, අපරික්ෂාකාරී වීම හින්දත් වරද්දපු කේන්දර මම දැකල තියෙනවා. සුළඟේ වේගය හරි වළාකුලු වල උස මට්ටම හරි වගේ භෞතික මැනුම් හරියට තිබ්බොත් තමයි කාළගුණ පුරෝකථන හරියට කරන්ඩ පුලුවන්. කේන්දරේ හදල තියෙන්නම වැරදියට නං පුරෝකථන හරිද වැරදිද කියල කථා කරලවත් වැඩක් නෑනෙ.

ඊට පස්සෙ එන්නෙ අත්දැකීම්, ජ්‍යෝතිෂ දැනුම, සාමාන්‍ය බුද්ධිය වගේ දේවල් එකට එක්කහු කරලා කරන අනාවැකි කීම. මං කිව්වනෙ මේ කෑල්ල හරියට කරන්ඩ මට බැරි වෙච්ච බව. ඉතිං මෙතන වැඩ කරන වට්ටෝරුව මගෙන් අහල වැඩක් නෑ. මං හිතන්නෙ නෑ කිසිම කේන්දර කාරයෙක් ගාව හරියටම හරි වට්ටෝරුවක් තියෙනවා කියල.

ඒ කොහොම උනත් මට කියන්ඩ ඕන උනේ ජ්‍යෝතිශය කියන්නෙ පට්ටපල් බොරුවක් නෙවෙයි කියන එක. ඒක වරද්දන්නෙ මිනිස්සු අතින් වෙන වැරදි හිංදා.

වෙන්දේසියකදි වෙන්නෙත් අනාගතය ගැන- ඒ කියන්නෙ තමන් දැං තියන ලංසුව හිංද අනාගතයෙදි ලැබෙන වටිනාකම ගැන හරි තොරතුරු නොදන්න හිංද - තියෙන අවිනිශ්චිත බව පදනම් කරගෙන තරග කිරීම.  වෙන්දේසි කරුට වැඩිම වාසියක් එන්නෙ මේ තරගෙ වැඩි වෙන තරමට. ඒ විතරක් නෙවෙයි වෙන්දේසිකරුට වඩා හොඳින් මේ තරගය පවත්වන්නෙ කොහොමද කියල උපදෙස් දෙන, ඒ ගැන සොයාගැනීම් කරන මිල්ග්‍රම් ලා විල්සන් ලා නොබෙල් තෑගිත් දිනනවා.

නිකමට හිතන්ඩ ජ්‍යෝතිෂය පාවිච්චි කරල හරියට අනාවැකි කියන හැටි ගැන හොයා ගත්තොත් ඒ කෙනාට කොච්චර ලොකු පිලිගැනීමක්, වාසියක්, වටිනාකමක් ලැබෙයිද කියල? එහෙම පර්යේෂණ කෙරෙනවද? එව්ව විද්‍යාත්මක සඟරාවල පලවෙනවද? ජ්‍යෝතිශාස්ත්‍රඥයෝ ඒ පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල අනුව තමුන්ගේ අනාවැකි කීම දියුණු කර ගන්නවද? එහෙම නැත්තං කාගෙන් හරි අහගත්තු විදිහකට ඔහේ කියව කියව ඉන්නවද?

අර ගාථාව මතක් වෙන්නේ එතකොට . ඒ ගාථාව මෙහෙමයි.

නක්ඛත්තං පතිමානෙත්තං- අත්තො බාලං උපච්චගා

අත්ථො අත්ථස්ස නක්ඛත්තං- කිං කරිස්සන්ති තාරකා

ඔය ගාථාව තියෙන්නෙ ජාතක කතා පොතේ හතලිස් නව වැනි ජාතකය විදිහට තියෙන නක්ඛත්ත ජාතකයෙ. ඒ ගාථාවෙ තේරුම එන්නෙ මේ විදිහට. “සුභ මොහොතක් එන තුරු වැඩ කල් දමනා මෝඩ පුද්ගලයා කිසිදාක සිය බලාපොරොත්තු ඉටු කර නොගනී. සැබෑ සුභ මොහොත නම් තමාගේ බලාපොරොත්තු සඵල කරගත් මොහොතයි. ඒ වෙනුවෙන් අහසෙහි ඇති තාරකාවන්ට කල හැක්කේ කුමක්ද?

අපි ඕකෙ අල්ලගන්නෙ අවසාන පදය විතරයි. එතකොට එන්නෙ සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් තේරුමක්. එහෙම වැරදි විදිහට අල්ලගන්නෙත් තව කෙනෙක් එක්ක වාද කරන්ඩ විතරයි. නැතුව මේ ගාථාවෙන් කියවෙනව වගේ උනන්දුවෙන් තම තමුන්ගේ අරමුණු ඉටු කර ගන්ඩ මහන්සි වෙලා වැඩ කරන එක නෙවෙයි.

දහ දාහයි...ඈවරයි...දහ දාහයි දෑවරයි....දහ දාහයි තුන් ඈවරයි!!! ඔව් අපේ රූපසිංහ මහතා අපේ සල්පිලේ භාන්ඩයක් වෙනුවෙන් තැබුනු ඉහලම ලංසුව තබමින් මාරි බිස්කට් ග්‍රෑම් 100 දිනා ගන්නවා. අපි ඒ මහතාට ගුවනින් මෙසේ ආසිරි ගෙන එනවා.....!!! (නොකියවෙන කථාව තමයි ඔය මුදලෙන් 20% වෙන්දේසිකාරයාට කුළිය විදිහට හම්බ වෙනවා කියන එක!!!)