ගුත්තිල හා මූසිල 1

ගිය සතියේ හරි අපූරු සිද්ධියක් උනා. රැකියා ස්ථානයේ පුහුණුවකට සහභාගි වෙන අතරේ ලැබිච්ච තේ විවේකයකදී තවත් පුහුණුවට සහභාගී වෙමින් සිටි අයෙකු මං ලඟට ආවා.

ඔයා අහවලාද?

ඔව්...ඔයා කවුද?

මම කසුන්...අපි මීට අවුරුදු තුන හතරකට කලින් හම්බ උනා අහවල් විශ්ව විද්‍යාලයේ දී මට මතක විදිහට...

එතකොටම මගේ මතකය වැඩ කරන්ඩ පටන් ගත්තා. ඔය කියන කාලයේ මම පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයනයක යෙදිලා හිටියේ කොළඹට කිට්ටු විශ්ව විද්‍යාලයක. එහි එක්තරා විෂයයක් සඳහා පැමිණි බාහිර කථිකාචාර්යවරයෙක් තමයි කසුන්. ඔහු එක්ක සාකච්චා කල දේ පැය කීපයකට පමණක් සීමා උනා. හැබැයි වැදගත්ම දේ ඒක නෙවෙයි. ඔහු මා තුල දල්වා ලූ ඥාන ගවේෂී උවමනාව. ඊට ඉස්සර මං ගැන පොඩි කතාවක් කියන්ඩ ඉඩ දෙන්ඩ.

මම හතර කෝරළේ ඉපදිලා  ඉස්කෝලෙට ගිය කෙනෙක්. කන්නංගර මහත්තයට පින් සිද්ධ වෙන්ඩ  නිදහස් අධ්‍යාපනයේ තව එක ප්‍රතිලාභයක් වෙච්ච  ශිෂ්‍යත්ව කඩඉමෙන් පාස් වෙලා තමයි කොළඹ ගෙන්දගම් පොළොවේ 'ලොකු' ඉස්කෝලෙකට ආවෙ. ගෙදරින් පිටවෙලා කොළඹ ගත කරපු ජීවිතේ කවදාවත් සැප පහසු හෝ සිත් ඇදගන්නා සුළු එකක් උනේ නෑ. කිසිම දෙයක් වාසනාව හින්දා නොවෙන බවත් හැම දෙයක් වෙනුවෙන්ම අප්‍රමාන කැප කිරීම් හා උත්සාහයක් දැරිය යුතු බවත් මම ඉගෙන ගත්තේ අර කොළඹ ජීවිතේට පින් සිද්ධ වෙන්ඩ.

රෙද්ද චීනගේ - ඒත් සිංහයා අපේ

පෙබරවාරි මාසෙත් ඇවිල්ල. මේ පාරත් අපේ ගමේ කට්ටිය අලගල්ලෙ කන්ද නගින්ඩ ලක ලෑස්ති වෙනවා. අපේ ගමේ විතරක් නෙවෙයි හතර කෝරලේ හුග දෙනෙක් පෙබරවාරි හතර වෙනිද ඒ කියන්නෙ අපේ නිදහස් දවසේ (සුද්දා අපෙන් නිදහස් වූ දවසේ!!!) කදු නගින කතාවත් හේතුවත් මං කිව්වනේ ගිය අවුරුද්දේ. කාට හරි ඒක බලාගන්ඩ ඕන නං මේ සම්බන්ධතාවය තියෙන්නෙ එතෙන්ට ඕං.

ඉතිං ඔය කදු නගින්ඩ යන කාන්ඩෙ අපේ දිහාට ආවෙ ලොකු ජාතික කොඩියක් තියනවද කියල අහන්ඩ. තිබ්බ කොඩිය පෙන්නුවම උන් අහනවා ඊට වඩා ලොකු එකක් නැද්ද කියල. මං ඇහුව යකෝ කොයි ජාතික කොඩියෙත් ඉන්නෙ එකම සිංහයා වෙච්චි ආය ඕකෙ ලොකු පොඩි බේදෙ මොකද්ද කියල. උං කියනව එහෙම බෑලු. අහල ගං හතකට පේන්ඩ ලොකු සිංහ කොඩියක් ඕනලු. මං කිව්වා එහෙනං ඉතිං ඇදගන්ඩ තමයි වෙන්නෙ ලොකු රෙද්දක කියල. ඒකටත් අපේ උං පස්ස ගහනවා. මං දන්නව ඒ මොකද කියල. සිංහය ලොකු කොඩියක නියම හැඩතල ඇතුව අදින්ඩ මෙලෝ ජගතෙකුට බෑ ආයිබොවන් හොද සිත්තර ගුරුන්නාන්සෙ කෙනෙක් නෙවෙයි නං. ඔන්න සිංහයා එතන ඉන්න එකේ වාසි. අද මං කියන්ඩ යන්නෙත් සිංහයා කොඩියෙ ඉන්න එක ගැන.