අපිට මොකද අපි අටසිල් උපාසක - ඉබ්බන්ගේ පුච්චන්නේ අනික් පිට

අද 2019 නොවැම්බර් 16. ජනාධිපතිවරණෙ මම චන්දෙ දෙන්නේ කාටද කියල තාම තීරණයක් නෑ. තව පැය කීපයක් තියෙනවනේ චන්දෙ දාන්ඩ. චන්දෙ දාන්ඩ යනවද නොයනවද කියලා එකෙල මෙකෙල වෙමින් ඉන්දැද්දී අනුරාධපුරේ ගිය වතාවල් කීපෙක ගත්තු චායාරූප ගොන්නක් දිග ඇරගෙන බල බලා හිටියා. ඒ කොයිකක උනත් දැක්කේ මහා වැව්...මහා වෙහෙර විහාර...මහා කුඹුරු යායවල්. මට හිතුනා මේ අපි දකින දේවල් එදා හිටපු මිනිස්සුත් දැක්කද කියල.

මට හිතිච්ච දේවල් එක්ක මහාවංශ සිංහල පරිවර්තනයකුත් පෙරලලා බලපුවම ඇත්තටම අපි - ඒ කියන්නේ අනුරාධපුර යුගයට සාපේක්ෂව අනාගත වැසියන් වෙන අපි දකින දේ එදා ඒ යුගයේ අය දැක්කේ නෑ නේද කියල හිතුනා. මට හිතිච්ච දේවල් කට්ටකාඩුවේ 'අගත අනගත' පාඨක ඔබ එක්ක බෙදා ගන්ඩයි මේ හදන්නේ. කැමති නම් කියවන්ඩ මගෙ මොකෝ!

පවුල, රැවුල සහ බෝර්ජියා

බොර්ජියාවරු ගැන ලියන්ඩ පටන් ගත්තු වෙලාවේ මට හිතුනේ සිටුවර මොන්ත ක්‍රිස්තෝ පොතේ පාරියා පූජක තැන ශතෝ දීෆ් බන්ධනාගාරේ අඳුරු බිම් ගෙයක්  ඇතුලෙදි සීසර් බෝර්ජියා ගැනත් ඔහුගේ පියා වෙච්ච හයවෙනි ඇලෙක්සැන්ඩර් පාප් වහන්සේ ගැනත් කියපුවා මතක තියෙන්නේ මං වගේ මොන්ත ක්‍රිස්තෝ පිස්සන් කීප දෙනෙකුට විතරයි කියල. ඒත් බලා ගෙන ගියාම හුග දෙනෙකුට ඒ කතාව මතකයි. හුග දෙනෙක් ඇහුවේ මේ මං කියන්නේ අර ඒ පාප් වහන්සේ ගැනද කියල. නෑ. 1492 දී තමයි හයවෙනි ඇලෙක්සැන්ඩර් පාප්තුමා ඒ පදවියට පත් වෙන්නේ. මේ මම කියන්නේ 1455, ඒ කියන්නේ ඊට අවුරුදු 37කට ඉස්සර  කතාවක්. කාට හරි ඒ කතාවේ  මුල මතක නැත්නං මෙන්න මෙතනිං පරණ ලිපියට යන්ඩ පුළුවන්.

තුන්වෙනි කැලික්ස්ටෝ පාප් තුමා

ඔය අස්සේ ජනාධිපතිවරණ උණුසුමත් ඉහල යන බව පේන්ඩ තියෙනවා. සමහර යාලුවන්ගේ හැසිරීම් දැක්කම හිතෙන්නේ ඔවුන්  සහය දෙන අපේක්ෂකයා බැරි වෙලාවත් පැරදුනොත් එහෙම මට මල ගෙවල් හය හතක යන්ඩ වෙන බවයි. නූතන වහල් සේවය ක්‍රියාත්මක වෙන ආකාර හරි පුදුමයි. ඒ කතා පැත්තකින් තියලා අපි යමු 1455 ඉතාලියට. මිල්ලෙ සොයා නෙවෙයි...පාප් නිළවරනෙට මොකද්ද වෙන්නේ කියල බලන්ඩ.

ඔන්න එහෙනං ඒ කතාව.