සරුංගල් ජීවිතේ

පොත් අල්මාරිය පෙරල පෙරල ඉන්නකොට කාලෙකට ඉහතදී කියවපු ඒත් අමතක වෙලා ගිහින් තිබ්බ පොතක් හම්බ උනා. ඛාලිඩ් හොසෙයිනිගේ ද කයිට් රනර් (සරුංගල් යවන්නා). මම ආසම පොතක්. ඛාලිඩ් හොසේයිනි තරම් අපූරුවට චිත්ත රූප මවන ලේඛකයෙක් ගේ පොතක් මම කියවලා නෑ. ඒ පොතේ තියෙනවා ලස්සන දෙබසක්. කතා නායක අමීර් සහ එයාගේ තාත්තා අතර.

මුල්ලා මොනවා ඉගැන්නුවත් මේ ලෝකේ තියෙන්නේ එකම පවයි. එකම එකයි. ඒ තමයි හොරකම. අනිත් ඕනෑම පවක් හොරකමේ වෙනස් විදියක් විතරයි. පුතේ උඹට ඒක තේරුනාද?

නෑ තාත්තා.......

ඔයා මිනිහෙක් මැරුවොත් ඔයා ඒ මනුස්සයාගේ ජීවිතය හොරකං කරනවා. ඔයා එයාගේ බිරිඳට ස්වාමියෙක්ගේ රැකවරණය ලබාගන්ඩ තියන අයිතිය හොරකං කරනවා. එයාගේ දරුවන්ට තාත්තෙක් එක්ක හුරතල් වෙන්ඩ තියන අයිතිය හොරකං කරනවා. ඔයා බොරුවක් කියනකොට ඒක අහන කෙනාට ඇත්ත දැනගන්ඩ තියන අයිතිය ඔයා හොරකං කරනවා. ඔයා වංචාවක් කරනකොට ඒ වංචාවට අහුවෙන කෙනාට සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් තියන අයිතිය හොරකං කරනවා. තේරුනාද?

තේරුනා තාත්තා!!     

මේ දෙබස දකින කොට මට අපූරු කතාවක් මතක් උනා පහුගිය දවසක අහපු.  ඒ කතාව කට්ටකාඩුවට ලියන්ඩ ඕන කියල මට හිතුනේ ඒ කතාවේ තිබ්බ අපූරු සිදුවීම් රැසක් හිංදා.

අලු වෙනුවට සල්ලි දුන්නු - අරුම ලොවක අපි ඉපදුනු

ඕනෑම භාෂාවක ලස්සන මතුවෙන්ඩ නං ඒ ඒ භාෂාවට ආවේණික  හැඩ තල, නීති රීති ගැන අපිට අවබෝධයක් තියෙන්ඩ ඕන. මෑතකදී පිදුරංගලදී වෙච්ච සිද්ධියක් සම්බන්ධයෙන් ලොකු කතා බහක් ඇති උනානේ. මගේ යාලුවෙක් ඒ ගැන ලස්සන කතාවක් කිව්වා.

"හෙලුවෙන් නටපු එක ගැන හෙලුවෙන් ඉඳගෙන උත්තර දෙන එක වැරදියි. හැබැයි හෙළුවෙන් උත්තර දෙන එකනං හරියටෝම හරි"

ටිකක් අපබ්‍රංශ වගේ පෙනුනත් මිනිහ කියපු දේ හරියටෝම හරි. ඒකට හේතුව සිංහල භාෂාවෙන් හෙලුව කියන්නේ නිර්වස්ත්‍රව ඉඳීමට හැබැයි හෙළුව කියල කියන්නේ සිංහල භාෂාවට එහෙම නැත්තං හෙළයන්ගේ බසට. හෙළුව නොදැන වනන්නෝ හෙලුවෙන් වනන්නෝ වැනිය කියල තමයි මගේ යාලුවා කලේ.

මට ඔය න ,ණ, ල, ළ බේධය එච්චර හොඳට තේරෙන්නේ නෑ. කොටිම්ම මම සාමාන්‍ය භාවිතයේදී කැපිටල් ලයන්න කියල තමයි මුර්ධජ ළ යන්න හඳුන්වන්නේ. දන්තජ ල යන්න මං හඳුන්වන්නේ සිම්පල් ලයන්න විදිහට.

සමහර දේවල් ඕනවට වඩා සිම්පල් විදිහට ගත්තහම මහා විනාශයක් වෙලා කැපිටල් පනිෂ්මන්ට් (මරණීය දණ්ඩනය) තත්වෙට පත්වෙන්ඩ පුලුවන්. ඒ ගැන කතාවක් දෙකක් තමයි මම අද කියන්ඩ යන්නේ. එක කතාවක් උතුරු අයර්ලන්තෙන්. අනික ඉතින් වෙන කොහෙන්ද මේ අපේ සිරි ලංකාවෙන් මිසක්. කැමතිද කියවන්ඩ. ඔන්න එහෙනං ලිව්වා ඈ. 

තිරුවානා එක්ස්ප්‍රස්

කාලෙකට පස්සේ කැම්පස් එකේ කතාවක් ලියන්ඩ හිතුනා. අපේ යාලුවා එන්නේ දුම්බර මිටියාවතේ ඉඳලා. නම තිරුවානා. ඒක නියම නම නං නෙවෙයි. නියම නම නොකියන්නේ කිව්වොත් ලොකු මලයාගේ ජීවිතේ අනතුරට පත් වෙන්ඩ ලොකු ඉඩක් තියන හිංදා.  අනික නම මොක උනාම මොකද වැඩ හොඳ නං. වැඩි වැල්වටාරන් නැතුව කතාවට බහිමු මොකද කතා එකක් නෙවෙයි දෙක තුනක්ම කියන්ඩ තියන හිංදා.

ඔන්න අපි ඔක්කොමලා කැම්පස් එකට ගිය අලුතම වෙච්ච වැඩක්. ඔය කාලේ කඩිනම් ඉංග්‍රීසි පාඨමාලාව පැවැත්වෙන කාලේ. අපි ඉගෙන ගත්තත් මාත් තිරුවානාත් ඒ කාලේ ඉඳම්ම හොඳ යාළුවො. තිරුවානා නැවතිලා හිටියේ නුවර ටවුන් එකේ බොහොම ප්‍රසිද්ධ පැත්තක. ඉතින් එහෙ ඉඳලා හැමදාම උදේ කැම්පස් එන ඌ දවසක් ගෙනාවේ හරි අපූරු ආරංචියක්. ඒ තමයි නුවර ෆිල්ම් හෝල් එකකට කාම සූත්‍ර කියන ෆිල්ම් එක ඇවිල්ලා කියන එක. ඔය කියන කාලේ කාම සූත්‍ර කියන නම ඇහිච්ච පමණින් ඇගේ රුධිර පරිවහනය ඉක්මන් වෙච්ච කාලයක්. ආය ඉතිං ඉඳල මොටද කියල දැන් අපි දෙන්නගේ සූදානම මේ ෆිල්ම් එක බලන්ඩ යන්ඩ. එකම පුරස්නේකට තියෙන්නේ කොයි වෙලාවෙද යන්නේ කියන එක. තිරුවානට හවස නැවතුම්පොලින් පිටත් වෙන එක හිතන්ඩවත් දෙයක්. ඒ හින්ද 6.30 බැලිල්ල බොරු. 2.30 ට ෆිල්ම් එක පෙන්නුවට පට්ට දවාලේ ඔය ෆිල්ම් එක බලලා ආතල් එකක් ගන්ඩ බෑ කියල තමයි තිරුවානා ගේ තක්සේරුව. ඉතින් ඉතුරු වෙච්ච එකම වෙලාව 10.30 ට යන එක. හැබැයි ඒ කියන්නේ එදා ක්ලාස් කට් කරන්ඩ වෙනවා.