නිධන් හෑරිල්ල

 

නිධන් හාරනවා කියපුවම හැමෝම හිතන්නේ නීති විරෝධී වැඩක් කරන්ඩ යනවා කියලයි. සමහරවිට අද්භූත දේවල් වලට අපි කොහොමත් ආස කරන හින්දා හැංගිලා තියෙන සම්පත් මතු කර ගන්ඩත් ඒ ගැන කතා හදන්ඩත් අපේ හිත් අතුලේ කැමැත්තක් ඇති. මට නං ඔය නිධං හෑරිල්ල ගැන පෞද්ගලිකව කිසිම අත්දැකීමක් නෑ. හැබැයි මම පොඩි කාලෙ අහපු දැකපු දේවලුයි තරුණ කාලෙ අහපු දේවල් කීපෙකුයි එක්ක තමයි මේ කතාව කියන්නෙ. හැබැයි මම ඉස්සෙල්ලත් කිව්ව වගේ නිධං ගැන මගේ කිසිම ඇහින් දුටු සාක්ශියක් නෑ.

කවුරු හරි කෙනෙක් හිතා මතා වටිනා වස්තුවක් හංගලා යන්නේ ආපහු ඇවිත් තමන්ට හරි තමන්ගේ නෑදෑ යාලු මිත්‍රයෙකුට හරි ගන්ඩ පුලුවන් වෙන තැනක. ආපහු ඇවිල්ලත් දස වද විදලා ගන්ඩ නං මිනිස්සු වටිනා වස්තුව තැන්පත් කරන එකක් නෑ මට හිතෙන විදිහට. ඇයි යකෝ අපි හම්බු කරපු අපේ සල්ලි ආපහු අපිම ගන්න කොටත් බිලි පූජා දීලා, මන්තර මතුරලා ගන්ඩ වෙනවා නං මොන කරුමයද්ද?

එක් හිස් රාවණ-හමුවිය සැදෑවක

මෙතෙක් කථාව....

කොළඹ ගමයා වියුණුව රසික අප වෙත ගෙනෙන අජිත් ධර්මකීර්ති මහතාණන් වාසය කරන්නේ පරසිදු ලන්ඩන් පුරවරයෙහිය. කට්ටකාඩුව වියුණුවට අත්‍යාවශ්‍යව තිබෙන එක්තරා පුරාණ පුස්කොලපොතක අත් පිටපතක් ලන්ඩන් නුවර බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයේ ඇති බව දැන ගන්නා කට්ටකාඩුවේ ලොකු මල්ලී, හැකියාවක් ඇත්නම් එම අත් පිටපතෙහි පිටපතක් තමන්ට ලබා දෙන ලෙස කාරුණික ඉල්ලීමක් කරයි. එය පිලිගන්නා අජිත් සුධීමතුන් සිය පියඹගේ විරෝධයද, කොරෝනා තර්ජනයද නොතකා ලන්ඩන් කෞතුකාගාරයට යන අතර එහිදී නොසිතූ අයුරින් කෞතුකාගාරය තුල තනිවන අතර මාසයක පමණ කාලයක් කොරෝනා තර් ජනය හේතුවෙන්  කෞතුකාගාරය වසා දැමෙයි. අජිතුන් හමුවට පැමිනෙන්නේ කවුද?

වැඩි විස්තර සඳහා කොළඹ ගමයා වියුණුවට මෙතැනින් පිවිසෙන්න........බ්‍රිතාන්‍ය කෞතුකාගාරයේ රැයක් වෙනුවට මාසයක්

ලා කහ පැහැති ආලෝකය දසතම එක ලෙස පැතිර පවතින බවත් එහි ප්‍රභවයක් නොමැති බවත් මට තේරුම් ගියේ එවිටය. එය හැබෑවටම පවතින ආලෝකයක් ද නැතහොත් මගේ සිතේ ඇඳුනු ආලෝකයක් වැනි හැගීමක්දැයි මම සිතන්නට වීමි. වසර සිය ගණනක් තිස්සේ සමහර විට දහස් ගණනක් තිස්සේ රාමායණය කියවු නොකියවූ බොහෝ දෙනාගේ සිත් පැහැර ගත් රාවණයන් මා අබිමුව සිටිද්දී මම අවට පැතිර පවතින ආලෝකයේ ප්‍රභවය සොයමින් කල් මැරීම කෙතරම් අනුවණ කමක් දැයි සිතෙත්ම රාවණ රජුගෙන් කුමක් ඇසිය යුතු දැයි සිතන්නට වීමි. සිත නිසල වන්නට වන්නට කොහෙන්දෝ නැගෙන බෙර හඬක් මා සවනත වැකෙයි.....

ඩම...ඩම...ඩම....

එකසිය පනහ

 

පහුගිය මාරතු මාසෙන් පාස්සෙ මුලු රටටම විතරක් නෙවෙයි මුලු ලෝකෙටම ලැබුවෙ මහ නරක කල දසාවක්. කොවිඩ් මාරයාගේ යක්ස හෙවනැල්ලෙන් වැහිලා ගිය මේ මාස හය හත ඇතුලෙ නිදහසේ හුස්මක් කටක් ගන්ඩ තරම් වාතාවරණයක් අපි කාටවත් තිබුනෙ නෑ. කොළඹ අවිවේකී තරඟයෙන් පොඩ්ඩකට මිදිලා ගෙදර දොරේ වැඩිපුර කාළයක් ගත කරන්ඩ ලැබිච්ච බව නං කියන්ඩම ඕන. මීට කලියෙන් එහෙම කාළයක් උදා වෙලා තිබ්බෙ 88-89 කාලෙ කැලෑ ආණ්ඩුවේ භීෂණේ හින්ද ඉස්කෝල වහල තිබ්බ කාලෙ. ඒත් ඒ කාලෙ අපි පොඩි කොල්ලො කුරුට්ටො. මොනව තේරෙනවද?

අම්මල අප්පච්චිල කන්ඩ බොන්ඩ දෙන දෙයක් කාල බීල දවල් දවසම සෙල්ලම් කරල රෑට රෑ උනාම ගෙදරට එනවා. ඔය කාලෙ කීර් ති විජේබාහු කියල චරිතයක් අස්සන් කරපු ලියුම් කරදාසියකින් ආමි එකෙයි පොලිසියෙයි  (නේවි එකෙයි ගුවන් හමුදාවෙයි වැඩ කරපු අයගෙ පවුල් වලටත් ඒ තර්ජනේම තිබ්බ කියල කිව්වත් අපෙ ගමේ තියා අහල ගං හතකවත් ඒ දෙකේ වැඩ කරපු කෙනෙක් හිටියෙ නැති හිංද අපිට එහෙම තර්ජනයක් තේරුනේ නෑ) වැඩ කරපු අයගෙ පවුල් පිටින් මරල දානවා කියල කතාවක් ගිය කාලෙ. අපේ ගමෙ කවුරුවත් එහෙම මැරුවෙ නැති උනාට සූදානං සරීරේ කියල අපේ ගමේ ආමි සහ පොලිස් පවුලුත් රෑට තම තමුන්ගේ ගෙවල් වල හිටියේ නෑ. එහෙම රාත්‍රී සංක්‍රමණික පවුලක අපේ යාලුවෙක් ඔය දවස් වල රෑට හිටියේ අපේ ගෙදර. අනික් පැත්තෙන් මොන ගම්පොල දෝ කියල මහ මරුමුස් පොලිස් ලොක්කෙක් කෑගල්ලෙ වැඩ බාරගත්තා කියල ආරංචියට ගමේ හිටපු කැලෑ ආණ්ඩුවේ උදවු කාරයොත් රෑට රෑට හැංගිලා තමයි හිටියෙ. ඔන්න ඔහොම චරිත දෙක තුනකුත් රෑට අපේ ගෙදර. ඉතින් ඔය කවුරු එක එකා මරා ගන්ඩ ට්‍රයි කලත් රෑට රෑට කට්ටියම අපෙ ගෙදර තුන්සිය හතර ගහනවා.

කිං කරිස්සන්ති තාරකා

 

සාමන්‍යයෙන් ලෝකේ ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකුට ලබන්ඩ පුලුවන් ලොකුම ගෞරවය කියල සැලකෙන්නෙ ආර්ථික විද්‍යාව වෙනුවෙන් ලැබෙන නොබෙල් තෑග්ග ලබා ගන්න එක. 2020 අවුරුද්දේ මෙ වාසනාව උදා උනේ පෝල් ආර් මිල්ග්‍රම්ටයි රොබට් බී විල්සන්ටයි. ඒ වෙන්දේසි න්‍යාය වැඩි දියුණු කිරීමට ඔවුන් දක්වපු දායකත්වය වෙනුවෙන්. ඔවුන් මේ වෙන්දේසි කිරීමේ න්‍යාය ගැන කොච්චර පර්යේෂණ කරාද කියනවනං අලුත් වෙන්දේසි ක්‍රම පවා ලෝකෙට අදුන්නලා දෙන්ඩ ඔවුන්ට පුලුවන් උනා. වෙන්දේසි න්‍යාය වෙනුවෙන්       නොබෙල් තෑග්ගක් හම්බ වෙච්ච පලවෙනි පාර මේක නෙවෙයි. 1996 දි විලියම් විකරිට නොබෙල් තෑග්ග හම්බ උනෙත් මෙ න්‍යාය ගැන කරපු පර්යේෂණ වෙනුවෙන්. මෙච්චර ලෝක අවධානය යොමු වෙන්ඩ වෙන්දේසි කියන එව්වා ලෝකෙට අලුත් දෙයක්ද? කොහෙත්ම නෑ. අවුරුදු දෙදාස් පන්සීයකට විතර උඩදී ඉතිහාසඥ හෙරඩෝටස් පවා තමන්ගේ බිරින්දෑවරුන්ව වෙන්දේසියේ දාපු ආදරණීය ස්වාමි පුරුෂයන් ගැන ලියලා තියෙනවා!! ඉතින් දැං මොකද්ද මේ ඇතිවෙලා තියෙන උනන්දුව?

ඒ ගැන වැඩි විස්තර කථා කරන එක ආර්ථික විද්‍යාව ගැන නිතර කථා කරන අපේ ඉකොනොමැට්ටාතුමා වගේ කෙනෙකුට බාර කරලා අපි අපේ කථාවට යමු.

පට පට පට -3

 

ඔන්න ගිය වතාවේ මම කිව්වනේ ගරු බව්වා තුමා තමන්ගේ මාමා කෙනෙක්ගේ ගෙදරට අපේ කට්ටිය උයන්ඩ එක්කගෙන ගිය විස්තරේ.අපි තංගල්ල වෙරළේ තෙත රෙදි පිටින් සිංදු කියමින්, නටමින්, උයන්ඩ ගිය උන්ගේ දෙමාපියන් මතක් කරමින් ගතකල ඒ සොඳුරු පැය හතරට පස්සේ අපිව රෑ කෑමට එක්කගෙන ගියා කියලත් කිව්වනේ. මේ අති විශේෂ බැච් ට්‍රිප් එකේ මතකය අලුත් කරගන්ඩ ඕන කෙනෙක් මේ ලින්ක් දෙක මාර්ගයෙන් ඒ දේ කරගෙන එන්ඩ අවසාන කොටස කියවන්ඩ.

මැණික් ගඟේ ජී.කේ.

තංගල්ලේ කෝස්ටල් ඩාන්ස්

අපි දැන් නාලා සීතලේ වෙව්ල වෙව්ල ඉඳලා බඩගින්නත් උපරිමේට ඇවිල්ලා තිබුනෙ. ඒ වෙලාවේ යකෙක් කන්ඩ බඩගින්නත් අපිව වෙරළේ දාලා ගිය තරහත් එක්ක හැමෝම වගේ බත් පිඟන් තුන හතරක් ලේසියන්ම ගිලලා දැම්මා. අපි ගෙනාපු කෑම වගේම අර බව්වාගේ මාමාගේ ගෙදර සන්තකේට තිබ්බ කන්ඩ බොන්ඩ පුලුවන් හැම දෙයක්මත් කාලා දැම්මේ හරියට මේ ලෝකෙන් කෑම හෙට අනිද්දාම තහනං කරන්ඩ හදනවා වගේ හිතලා.අපි දික්වැල්ලෙන් පිටත් වෙනකොට රෑ දහය හමාරට විතර ඇති. ඒ  කාලේ මොන හයි වේ ද? මාතර, ගාල්ල, කළුතර,හරහා පේරාදෙණියට යන්ඩ තමයි අපේ ප්ලෑන් එක.හෙට උදේට බස් එක පාරේ දුවන්ඩත් ඕන කියල බස් එකේ ඩ්‍රයිවර් මහත්තයා අපිට කියලයි තිබ්බේ.

සළුපට- 2

සළුපට අහසට නාට්‍යයේ ප්‍රධාන නළුවෝ තාම පෝස්ට් එක දැකලා නෑ. එහෙම නැත්තං උං මාව මරන්ඩ කොන්ත්‍රාත් දීපු උන්ට තාම සල්ලි දීලා නෑ. ඔය කාරණා දෙකෙන් මොකක් උනත් සළුපට අහසේ දෙවෙනි කොටසත් ලියන්ඩ තාම පණ කෙන්ද රැකිලා තියෙනවා. තාම මේ ගේම ඉල්ලන්නේ ඔෆිස් එකෙන් මං මළොත් හම්බ වෙන ලක්ෂ විස්ස තිහ ලංසුවට තියලා. අපේ ගමේ කියන විදිහට සුටුස් ගාල හුස්ම ටික ගියොත් අපේ බැච් එකේ සාඩම්බර ඉතිහාසයට මේ ට්‍රිප් එකේ ඉතිහාසය හරියට නොලියවීමෙන් වෙන අඩු පාඩුව හින්දමයි මේ ලියන්නේ.

අපි අලුත් සහශ්‍රකයේ බැච් ට්‍රිප් එකක් ගිය විදිහත් මැණික් ගඟේ නාන්ඩ ගිහිං සෝමෙයා ජී.කේ. කියල ගරු නම්බු නාමයක් ලබා ගත්තු හැටිත් මම ගිය පාර කිව්වා මතක ඇති. අමතක කෙනෙකුට මෙන්න සබැඳිය ගිහිල්ලා හිතේ හැටියට බලා කියාගෙන එන්ඩ පුළුවන්.

දැන් ඔන්න පහුවදාට එලි වෙලා.

කෝ මචං සෝමේ? ඊයේ රෑ වෙච්ච අකටයුත්ත මතක් උනාම මම ඇහුවා.

ඌට ඒක මතකත් නෑ අර ඉන්නේ කෙල්ලෝ එක්ක පැණි හල හලා…ගොට්ටා කිව්වේ දත් මිටි කන ගමන්. ඌට කෙල්ලෙක් එක්ක කොල්ලෙක් කතා කර කර ඉන්නවා පේන්ඩ බෑ. ඒ ඌට කිසිම පණ තියෙන ගෑණු ළමයෙක් කැමති වෙච්ච නැති හිංදා.

අපි කෑ ගහමුද ජී කේ කියල? මම ඇහුවේ ඔලුවේ තිබ්බ දෙහි රේණු අතින් එක්කහු කරන ගමන්...

චී..ඒක හරි නෑ...ඌ හලපු පැණි ටිකත් අපරාදේ අපි කෑ ගැහුවොත්...

සළුපට අහසට

 

මේ සිරි ලංකාද්වීපේ ඕනෑම කැම්පස් එකක ඕනෑම බැච් එකක ඕනෑ තරම් බැච් ට්‍රිප් නොහොත් කණ්ඩායම් විනෝද චාරිකා යෑම අරුමයක් නෙවෙයි. ඒත් ආගමික භක්තිය, වීර ක්‍රියා, පීචං වීම, දේශ ගවේෂණ, ශ්රුන්ගාරය කියල යමක් හඳුන්වනවද අන්න ඒක, දේශපාලනය, වගේම යුධ මෙහෙයුම් ඇතුලත් එක බැච් ට්‍රිප් එකක් හොයා ගන්ඩ ලේසි නෑ. ලේසි උනත් එහෙම දෙයක් ගැන කියන්ඩ ලියන්ඩ කෙනෙක් ඉතුරු වෙන්නේ නැති තරං. මොකද ඒ වගේ භයානක වගේම විනෝදාත්මක සිද්ධි දාමයකට කෙනෙක් මූණ දුන්නම එක්කෝ ඒ සිද්ධි හිංදා දත කට පූට්ටු වෙලා ඔය ලබ්බල පැත්තේ කියන විදිහට විරුවපට්ටං ගහනවා. සමහර විට ඒ කම්පනය හින්දම කෝමා එකකට උනත් යන්ඩ පුළුවන්! අද කතාව ඒ අසමසම බැච් ට්‍රිප් එක ගැන.

(මගේ බැචාලට මේ කියන්නේ...අපේ ඔෆිස් එකේ ලයිෆ් ඉන්ෂුවරන්ස් එකක් තියෙනවා වැඩ කරන කාලේදී මැරුනොත් ලක්ෂ විස්සක් තිහක් හම්බ වෙනවලු. මේ කතාව කියෙව්වම උඹලා මාව මරණ බව දන්නවා. හැබැයි මගේ මරණෙන් පස්සේ ගෙදරට හම්බ වෙන ඉන්ෂුවරන්ස් එක ගැන හිතලා මම හිත හදා ගන්නවා. අවුරුදු දහ නවයකට පස්සේ හරි අර බැච් ට්‍රිප් එක ලඟට හරි යන අත්දැකීමක් ලබන්ඩයි මම මේ ජීවිත අවදානම අරගෙන කතාව ලියන්නේ)