රෑට එන මෙසතා - හදුනා ගනිමු විගසා

තමුන්නැහෙලා අපේ ගම පැත්තේ ආපු වෙලාවක අහල බලන්ඩකෝ අපේ මිනිස්සු සතා සරුපයා හින්ද විදින දුක් කන්දරාව. ඌරගෙ, රිලවගේ, ඉත්තෑවගේ, දඬු ලේනගේ, මීයගේ රැස්පොට් බලන්ඩ වෙලා තියෙන්නෙ අපිට!! අපේ අපුච්චියේ මිනිස්සු කොහොම මේ නව නිංගිරා විඳගෙන ජීවත් වෙනවද කියල ඔහෙලට හිතෙයි එතකොට. දැන් දැන් මොඬරුත් තැනින් තැන එකා දෙන්න දකින්ඩ ඉන්නවලු!!!. හපොයි අම්මේ කොහොමද මේ සම්මජ්ජාතියේ මිනිහෙක් ගොඩ යන්නේ ගොයිතැනක් බතක් කොරලා මේ සත්තු කන්දරාවත් එක්ක??! ගෙඩි එන දෙයක් හැදුවොත් රිලව් කනවා, අල බහින දෙයක් හැදුවොත් ඌර කනවා. ඉතින් අපි කන්නේ මොකද්ද????

රෑට රෑට අපේ පැත්තේ කරක්ගහන තව ගොබිලෙක් තමා කලවැද්දා. ඉස්සර කාලෙ නං බේතට එකෙක් හොයා ගන්ඩ හිටියේ නෑ බේත් කොටන තුවක්කුයි, මදු ගැහිල්ලයි ඕසෙට වැඩ කරපු හිංදා. ඒත් පස්සෙන් පහු වෙනකොට අපි තේරුං ගත්තා සත්තු මැරිල්ල පවක් කියලා. හප්පේ මොකටද ඔය මස් ටිකක් වෙනුවෙන් ඊගාව ආත්මෙත් අස්පට් යවා ගන්නේ මේ පාර වගේම? ඉතිං අපි සත්තු මැරිල්ල අත් ඇරියා. අනුන් මරනවනං, අපිත් සූටි මස් කෑල්ලක් කොටා බාන එක වෙනම දෙයක්. අනුන්ට මරන්ඩ, අහවල් අහවල් තැන සත්තු ඉන්නවා කියල පෙන්නන එකත් කමක් නෑ. හැබැයි මරන්නෙ නෑ!!! අපි හොඳ සිල්වත්තු හරිය?!!!  

න්...නෑ ....මං කැම්පස් එක්...කේ නෙවෙයි

මං අන්තිමට කියපු හොල්මං කතාවේ පොලෝසිය ගැන තුං හතර තැනක තිබ්බ හින්ද සමහරු ඇහුව මට පොලෝසියත් එක්ක ඇරියස් එකක් තියනවද කියල. ඔය ඇරියස් කතාව හින්ද මට මතක් උනා අපේ බැච් එකේ හිටපු ‘ඇරියස්’ තිබ්බ චරිතයක් ගැන. කාඩ් එක වැලි පොළඟා.ආදරේට කිව්වේ වැලියා කියල. තවත් කොට වෙලා මේක 'වැලී' උනා අන්තිම කාලේදී.  ගම කුරුණෑගල. කුරුනෑගල කිව්වට ඈ… සූ......ට්ටක් එහා....කුලියාපිටිය පැත්තේ...කුලියාපිටියෙ කිව්වට එතනිනුත්...පෝ.......ඩ්ඩක්...නෑ….. පෝ....ඩ්ඩකුයි තව චූ......ට්ටකුයි එහා ගමක. මං දන්නේ නෑ මේ කුරුණෑගල තියන ගං වලට නං දාන්නේ කොහොමද කියලා. මීට ඉස්සර කතාවක හිටපු බණ්ඩියා තුමාගෙ ගමේ නම වගේම වගේම වැලී තුමාගේ ගමේ නමටත් අකුරු හතරයි. පටන් ගන්නේ ක යන්නෙන්. කයන්න කීවට 'කි' යන්නෙන්.

අපේ වැලී ට තිබ්බ මාර ඇරියස් එකක් අරක්කු එක්ක. මූට පේන්ඩ බෑ අරක්කු!!අරක්කු වලින් ලෝකෙට වෙන විනාසේ වලක්වන්ඩ  ඔය පස්සේ කාලෙක මතට තිත වගේ ගොං පාට් වැඩසටහන් ආවට අපේ බැච් එකේනම් ඒ වැඩේට මුල පිරුවේ වැලී!අරක්කු තිබ්බොත් නේ මිනිස්සු බොන්නෙ. එහෙම නං අරක්කු නැති කරන්ඩ ඕන. අරක්කු හදන එව්වො නැති කරන්ඩ අපිට බෑ. අරක්කු අරං ඇළකට හරි ගඟකට හරි හැලුවොත් මාලු මැරෙනවා. බිමට හැලුවොත් ඇහැට පේන්නේ නැති කෝටි ගානක් පොඩි, පොඩි සත්තු මැරෙනවා. හපොයි කව්ද දෙයියනේ මේ අපරාදෙ නවත්තන්නේ!!!? කව්ද ඉතිං අපේ වැලී තමයි. මිනිහා අරක්කු දැක්ක ගමං කෙලිම්ම උගුරෙන් පල්ලෙහාට හලා ගන්නවා. සත්තු මැරෙන්නෙත් නෑ, ලෝකේ අනිත් මිනිස්සු අමාරුවේ වැටෙන්නෙත් නෑ .අනික බඩේ අමාරු වලටත් කියාපු බේත!

මහ ලිඳ ළග හොල්මනක්

 සමහරු හොල්මං විශ්වාස කරනවා. සමහරු හොල්මං විශ්වාස කරන්නේ නෑ. හැබැයි හොල්මං කතා අහනකොට අපි කාගේ කාගේත් ඇඟ හිරි වැටෙනවා. මයිල් කෙලින් වෙනවා. පොඩ්ඩක් දාඩියත් නොදානවාම නෙවෙයි. අනුන් මූණ දීපු හොල්මං කතා අහපුවම හරි ෆිල්ම් එකක බලපුවම හරි එහෙම බයක් ඇති වෙනවනම් තමුම්ම ඒ වගේ දෙකට මූණ  සනීපෙ කොහොමද? අද මං කියන්ඩ යන්නේ මට වෙච්චි සිද්දියක් ගැන. විශ්වාස කරන නොකරන එක ඔය ගොල්ලන්ගෙ වැඩක්. හැබැයි ලංකාවේ ඉන්න පොලිස් කාරයො බහුතරයක් පාගා කාරයෝ කියන එක ඇත්ත නං, ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න මන්තිරි ගොල්ලගෙන් බහුතරයක් අඩු ගානේ උසස් පෙළ වත් නොකරපු උන්දැලා බව ඇත්ත නම් මේ කතාවත් ඇත්ත!! ඕං ඉතින් දැන්වත් විස්වාස කරහල්ලකෝ.

 

බිලිං මඩුවේ ගෙදර අප්පුහාමි අත්තගේ කතාව මං කිව්වනේ. ඒ කතාවේ අර ඌරො ජබි ගහන තරමට මඩ වෙච්චි හබරල ගාලකුයි කිතුල් මන්ඩියකුයි තිබ්බ තැන මතකනේ. ඔතෙන්ට ආදී සීයක් විතර පහළින් කුඹුරු යායත් එක්කම තියනවා මහ ලිඳ. අපි පොඩි සංදියේ පවා ගමේ තිබ්බ ලොකුම ලිඳ තමා ඒක. ඒක හින්දම වෙන්ඩ ඇති ඒකට මහා ලිඳ කිව්වේ. නම හැදිච්ච විදිහ කොහොම වෙතත් ගමෙන් බාගයක්ම නාන්ඩ ආවේ ඔතෙන්ට. හවස් ජාමෙට අඩු ගානේ හතර පස් දෙනෙක් වත් මේ ලිඳ ගාව වැරදුනේ නෑ. නියං කාලෙට හරි නිවාඩු දවසක හරි නං උදේ හය හත වෙනකොටම සෙනග මෙතන පිරෙනවා. කට්ටියක් රෙදි හෝදන අතරේ කට්ටියක් නානවා. එතෙන්ට ගෑනු පිරිමි බේදයක් නෑ. ලොකු පොඩි බේදෙකුත් නෑ. හරියට පගා ගහන්ඩ පොලිස් කාරයන්ගේ  ලොකු පොඩි බේධයක් නෑ වගේ.  සමානාත්මතාව පිරිලා ඉතිරෙනවා.

අප්පුහාමි අත්තගේ වැඩ

මේ දවස්වල අපේ ගම් පැත්තට අනෝරා වැස්ස. සැහෙන කාලෙකට පස්සේ මේ පාරවත් 'උල් හොල්ලන්ඩ' වහියි කියල තමයි කාගේත් බලාපොරොත්තුව. පාරෙ යන ‘බට ලයින්’ එක හිංදා දැන් හැම ගෙදරකටම වතුර තිබුනට පහු ගිය කාලේ තිබ්බ පෑවිල්ල වගේ පෑවිල්ලක් මීට අවුරුදු දහයකට පහළොවකට කලින් ආවනං තමා බලන්ඩ තිබ්බෙ කොල්ලොයි බල්ලොයි ඔක්කොම මා ඔයටම යන හැටි නා ගන්ඩ!!.  නා ගන්ඩ කියන කොට පරිස්සං වෙන්ඩ ඕන මොකද ඔය වචනේ එක එක තේරුං තියනවනේ. සමහරු වතුර නානවා. සමහරු මඩ නානවා. සමහරු තමුනුත් නාලා අහල පහල ඉන්න මිනිස්සුන්වත් නාවනවා. තමුං නොනා එහෙම නැත්තං පොඩ්ඩක් මූණ හෝදගෙන අනිත් එවුං නාවන කට්ටියකුත් ඉන්නවා. ඒත් තමුන් නොනා තමුන්ගේ වටේ ඉන්න පවුලේ උදවියයි තමුන්ගෙ අනාගත පරම්පරාවක් දෙකකුයි නාවපු කට්ටිය හරි අඩුයි. අද මං කියන්ඩ යන්නේ අපේ ගමේ හිටපු එහෙම චරිතයක් ගැන.

අප්පුහාමි අත්තාකියන්නේ මගේ පොඩි කාලේ ගමේ හිටපු තලත්තෑනි අහිංසක මනුස්සයෙක්. පොඩි කොණ්ඩ ගැටයක් බැඳපු පරණ තාලෙ චරිතයක්. මගේ පොඩි කාලෙදි අප්පුහාමි අත්තයි ඒ කිරිඅම්මයි දෙන්නා තමුන්ගේ මහ ගෙදර තනියෙන් ජීවත් උනත් මේ කට්ටියට දරු මුනුපුරෝ අටෝ රාසියක් හිටියා. අප්පුහාමි අත්තලාගේ ගෙදරට කිව්වේ ‘බිලිංමඩුවේ ගෙදර’ කියලා. ඉතින් මහ ගෙදරින් පිට ජීවත් උනත් අප්පුහාමි අත්තගේ දුවල පුතාලවත් , මුනුපුරු මිනිපියන්වත් ඇදින්නුවේ ‘බිලිංමඩුවේ ගෙදර කට්ටිය’ කියලා. වයසට ගිය, ගමේ වැදගත් චරිතයක් වෙච්චි අප්පුහාමි අත්තට පොඩි දුරුවලතාවක් තිබ්බ කියන්ඩකෝ. ඒ දුරුවලතාව හින්ද තමයි එයාගෙ සනුහරේම නෑවේ. මෙන්න අප්පුහාමි අත්තගෙ කතා දෙක තුනක්….. ඔයාලටම තේරෙයි මොකද්ද අප්පුහාමි අත්තට තිබ්බ ප්‍රශ්නේ කියලා.

සරමින් නිතර අහසේ - කරති දඩයම් උන් නිදහසේ

කවුරු හරි කෙනෙකුට එක පාර වැඩ දෙකක් කරන්ඩ පුළුවන් නම් ඒක ලොකු දස්සකමක්. එක වෙලාවක හරියට එක වැඩක්වත් කර ගන්ඩ බැරි මං වගේ අයට නම් හිතා ගන්ඩවත් බෑ කොහොමද එක වෙලාවෙ වැඩ දෙකක් කරන්නේ කියලා!! මිනිස්සු විතරක් නෙවෙයි සත්තුත් එහෙමයි. සමහර සත්තු කම්මැලි කමට ඔහේ හෙමිං…. හෙමිං….ගාටද්දී තවත් සමහර උං දුවගෙන ගිහින් දඩයම් කරනවා. සමහර කුරුල්ලෝ ඉහ.....ල අහසට නැගලා මට ඕනවට වගේ උඩු හුළගේ පිහිටෙන් පා....වෙලා යන අතරේ තවත් සමහර කුරුල්ලෝ ගස් ගොම්මන් අතරේ, බාධක දාස් ගානක් තියන තැන්වල පියාඹන ගමන් දඩයම් කරනවා. අර මුලින් කිව්වා වගේ කම්මැලියො පිරිච්ච ලෝකෙක පියාඹන ගමන් දඩයම් කරන කුරුල්ලෝ ගැන මට හරි ආඩම්බරයක් එනවා. අන්න කුරුල්ලෝ...!! නැද්ද හා?

මතකද අපි පොඩි කාලේ කුරුල්ලෝ බලපු විදිහ. ලොකු ලොකු ගැජට් බැජට් නොතිබ්බට අපි කුරුල්ලෝ ජාති තිහක් හතළිහක් ගැන දැනගෙන හිටියා. මේ ලඟදි මට කියවන්ඩ හම්බ වෙච්චි ලිපියක් හිංදා ඒ කුරුල්ලෝ ගැන මතකය අලුත් උනා. අම්මප අපි නොදන්න කොච්චර නං දේවල් තියනවද කුරුල්ලෝ ගැන. අදට මං කුරුල්ලෝ දෙන්නෙක් ගැන කියල දෙන්නං. කම්මැලි අපතයෝ නෙවෙයි හොද වැඩ කාරයෝ දෙන්නෙක් ගැන!!!. ඇමරිකාවෙ, එංගලන්තෙ, බලුකිස්තානේ ඉන්න කුරුල්ලෝ නෙවෙයි මේ අපේ සිරි ලංකාවේ අපිට දෑහැට පෙන්ඩ ඉන්න එවුං දෙන්නෙක්. මං ආයෙ නොකිව්වා කියන්ඩ එපා මුං කුරුල්ලෝ දෙන්නෙක් හොදේ.

මේ දැන් අල්ලපු මාලූ - මාතර ඉඳන් ගෙනාපූ...

අපේ රටේ එක කාලෙක හරි අපූරු අධ්‍යාපන ඇමති කෙනෙක් හිටියා. ස්විමිං පූල් එකක වතුර ලෙවල් එක වැඩි කරන්ඩ මෙතුමා කරපු උත්සාහයක් ගැන ඒ කාලෙ පත්තරවල හෙම තිබුනා. ඒ වගේ අලුත් දේවල් ගානක් අත් හදා බලපු මේ ඇමති තුමාට ඕන උනා ලංකාවේ කැම්පස් වලින් පිට වෙන උපාධිධාරීන්ගේ ඉංග්‍රීසි හැකියාව වැඩි කරන්ඩ. එතුමා ඒකට කෙටි ක්‍රමයක් හොයා ගත්තා. ඒක තමයි කොළඹ දිස්ත්‍රික්කෙන් කැම්පස් වලට තේරෙන ළමයිගේ ලිස්ට් එක දෙකට තුනට කඩලා ඉංග්‍රීසි භාවිතය අඩු කැම්පස් වලට යවන එක!!එතුමාට අනුව කොළඹින් තේරෙන ඔක්කොටම ඉංගිරිසි දැනුම මල් හතයි!! තරු පහයි!!! ශිෂ්‍යත්වෙන් පාස් වෙලා කොළඹ ඉස්කෝලෙකට ආපු ලොකු මලයටත් මේ උත්තමය හින්ද යන්ඩ උනා රුහුණේ ඇග්රි ෆැකල්ටි එකට. පේරාදෙණිය අත ළඟ තියාගෙන දැන් ලොකු මලය යනවා හැතැම්ම දෙසීයක් විතර ඈත තියන මාපලානට!!.  වෙනම පළාතක වෙනම යාළුවො සෙට් එකක් හම්බ උනාම තමයි තේරුනේ අර ඇමති තුමා අපිට ආතල් එකක් දෙන්ඩ තමයි මේ සංකල්පෙ ගෙනල්ල තියෙන්නේ කියල.

එහෙම හම්බ වෙච්චි එක යාලුවෙක් තමයි කිතලා. කැකිරාව පැත්තෙ ගමකින් ආපු කිතලට ගමට  ගිහිං එන්ඩ දවස් තුන හතරක් නිවාඩුවක් ඕන උනා. අධි වේගී මාර්ග නොතිබ්බ ඒ කාලේ මාපලානේ ඉඳන් මාතරට එන්ඩ පැය බාගෙකුත්, මාතර ඉදං කොළඹට එන්ඩ පැය පහ හයකුත්, එතන ඉඳං කැකිරාවට යන්ඩ තව පැය පහ හයකුත් ඕන වෙච්චි හිංදා දවස් දෙකක සති අන්ත නිවාඩුවට ගෙදර යනවා කියන එක බොරු වැඩක්. අපි හුග දෙනෙකුගෙ කතාව ඒකම තමයි. ඉතිං අපි දිග නිවාඩුවක් එනකල් බලං ඉන්නවා ගෙදර ගිහිං එන්ඩ. අපේ රැග් සීසන් එක ඉවර වෙලා සති දෙකකින්  තුනකින් විතර ආවා එහෙම දිග නිවාඩුවක්!!