බීම සහ බීම

 මිනිස්සු හරි පුදුමය. ඉනුත් අපේ ගමේ මිනිස්සු හරිම පුදුමය. අපේ ගමේ පිරිමින්ට තරං එක හිතක් ඇතිව යමක් කරන්ඩ පුළුවන් තව මිනිස්සු මේ ලෝකෙටම ඉන්නවාදැයි හිතා ගැනීමත් ටිකක් අමාරුය. මම එහෙම කිව්වේ මොකක් නිසාදැයි ඔබට තේරෙන විට මේ ලිපියේ අවසානය ළඟාවී තිබෙනු ඇත. හැබැයි ලිපියේ අවසානයට පෙරම ඔබට ඒ කරුණ තේරුණහොත් මේ ලිපිය කියවීම නවත්වන්න. ඒ ඉතුරු වේලාවේ හිතලා බලන්ඩ එහෙම මිනිස්සු මේ ලෝකේ තවත් ඉන්නවාද කියලා.

මම අද ලිපිය ඇතුලේ කතා තුනක් කියන්ඩයි හිතාගෙන ඉන්නේ. මෙන්න පලවෙනි කතාව.

එදා මගේ කසාදෙ දෙවෙනි ගමන නොහොත් ඇට්ටෝන් එක තිබ්බ දවස. ගමේ යාලුවන්ට වගේම අහල පහල අයට එන්ඩ කිව්වේ එදාට. මොකද වෙඩින් එකට ඒ කියන්නේ පළවෙනි දවසේ උත්සවේට සල්ලි වියදම් කරන්නේ අපේ නෝනගේ පැත්තෙන් හිංදා මගුල කෙරෙන්ඩ නං තිහකට වඩා කට්ටිය ගේන්ඩ එපා කියලා ඒ පැත්තෙන් රෙඩ් නෝටිස් දීම හිංදා. අනික අපේ එව්වෝ කොහොමත් ඉතින් ටිකක් බොන්ඩ කන්ඩ ප්‍රිය කට්ටිය. ඉතිං අපේ කට්ටියට අඩුවක් පාඩුවක් උනොත් ඒක හරි මදි නේ. ඒකයි මම අපේ කට්ටියට ඇට්ටෝන් එකට එන්ඩ කිව්වේ වෙඩින් එකට නෑවිදින්. වයි ෂුඩ් වී ලුක් ඇට් දෙයා ලොකුකං. මයි කාර්, මයි පැට්‍රල් කියල මෙතැන් බොන්ඩ දෙන්නේ මම. කවුරු හරි අකමැති කෙනෙක් ඉන්නවා නං යන්ඩ පුළුවන්. නැත්තං එන්ඩ සෙට් වෙන්ඩ.

දැන් ඔන්න වැඩේ නැගලා යනවා. ආ මට එකක් කියන්ඩ බැරි උනා. ඒ කාලේ මම වැඩ කරපු කන්තෝරුවේ හිටපු ලොකු මහත්තයෙක්ට ඩියුටි ෆ්‍රී විස්කි ගන්ඩ පුළුවන් කම තිබ්බා. ඉතිං ගාණ ටිකක් වැඩියෙන් ගියත් ආය අවුරුදු විස්සක් තිහක් යනකල් ඕන තැනක කට ඇරලා පුරාජේරුව කියන්ඩ පුළුවන් වෙන හිංදා මං හිතුවා තනිකර විස්කිම දෙන්ඩ. යූ නෝ අයි ඈම් අ රෙස්පෙට්ටබල් ගයි නේ. නෝ ගල්. නෝ පොල්. නෝ කසියා. ඔන්ලි විස්කි. දවල් එක විතර වෙනකොට අපේ මලයා දුවගෙන ඇවිල්ල මගේ කනට කරලා රහසක් කිව්වා.

අයියෙ මාර අප්සට් එක!

ඇයි?

බඩු ඉවර වේගෙන එන්නේ.

මොනවා?

ඔව් විස්කි බෝතල් හැත්තෑවක් දැනට ඉවරයි. තව පහළොවක් විතර තියෙන්නේ. මේ යන රේට් එකට තව පැය බාගයකට වඩා දුවන්ඩ බෑ.

මම දැන ගත්තා වෙලා තියන වැඩේ. අනිවා අපේ ගෙදර උන්දැගෙ පැත්තෙ උන් බෝතල් ගල් කරලා.

උන්ගෙ හැටි ඔහොම්මයි හිටපංකෝ පවසන්ඩ මේ වැඩේ ඉවර වෙනකල් මම කිව්වා.

කාටද?

අරුන්ගේ සෙට් එකට ඇයි යකෝ මෙතෙන්ට ඇවිල්ලා බෝතල් උස්සන්නේ? බීලා පලයල්ලකෝ.

කාගෙවත් සෙට් එකක් නෙවෙයි අපේ ගමේ සෙට් එක!

ඈ!! ඒ කියන්නේ අපේ උං බොනවද? නානවද??

නෑවනං මෙච්චර යන්නේ නෑ! ඒ මදිවට වදින්නේත් නැතිලු. ගල් ටිකක් නැද්ද කියල අහනවා.

ගෙනාවේ නෑනේ

ඒක නේන්නං දැන් මොකද කරන්නේ?

එහෙනං ගල් බෝතල් දහයක් විතරවත් ගේමු. මම පස්සේ සල්ලි දෙන්නං.

වැඩේ ඉවර උනේ ගල් බෝතල් විස්සක් ගෙනැල්ලා. බොන්ඩ හිටපු ගාණෙන් බීපු ප්‍රමාණය බෙදපුවම මිලි ලීටර් අටසීයකට ටිකක් වැඩියි!

ඊට පස්සේ දවස් හතර පහක් යනකල් අපේ ගමේ යාළුවො කවුරුවත් අපේ ගෙවල් පැත්ත පළාතේ ආවේ නෑ. මටත් ඒ දවස් වල තිබ්බ වැඩත් එක්ක හොයන්ඩ බැරි උනා මොකද උනේ කියල. හැබැයි මගේ හිත කිව්වේ එදා ඇට්ටෝන් එකේදී බොන්ඩ මදි වෙච්ච හිංදා උන් මාත් එක්ක තරහ වෙලා ඇති කියල.

ඇත්ත එලි උනේ මාසෙකට විතර පස්සේ අපේ ගමේ දන්සැලේදී.

මල්ලි මාර වැඩක් නේ එදා උනේ. සෙනෙවිරුවන් අයියා කිව්වා.

ඇයි මොකද උනේ?

මල්ලි ඇත්තම කියන්නං අපිට වැඩිය විස්කි බීලා පුරුද්දක් නෑ. ඉතිං අපි ළඟ නවාගෙන නවාගෙන ගියා. මොකුත් උනේ නැති හින්දයි ගල් ඉල්ලගෙන බිව්වේ. කවුද දන්නේ විස්කි වදින්නේ තැපෑලෙන් කියලා?

ඉතිං මොකද උනේ?

මොකද උනේ කියන්නේ මල්ලි දවස් තුන හතරක් යනකල් ගෙදර. ඔලුව බඹර චක්කරේ වගේ. ගෑණි බනිනවා හරකුන්ට වගේ. තැඹිලි බොන්ඩ ඇති විස්සක් තිහක්.

ආදර්ශය - එක්කෝ නොදන්නා ජාති නොබී සිටිය යුතුය. නැත්තං පෙරේතකම පාලනය කරගත යුතුය

දෙවෙනි කතාව

ගිය අවුරුද්දේ අපි ගමෙන් එක්කහු වෙලා අනුරාධපුරේ ගියා රුවන්වැලි සෑයට කප්රුක් පූජාවක් කරන්ඩ. වැඩේ උදේ දහය එකොළහ වෙනකොට ඉවරයි. ඊට පස්සේ තව තැන් දෙක තුනක් වැඳගෙන දවල්ට කාලා එන්ඩ පිටත් උනා. සාමාන්‍යයෙන් අපේ ගමට එහෙ ඉඳන් එන්ඩ පැය හතරක් විතර යනවා. එදා හරියටෝම පැය නවයක් ගියා.

ඒ මොකද තඹුත්තේගම බාර් එකයි, ගල්ගමුව බාර් එකයි, අඹන්පොල ගමේ අයියා කෙනෙක් අඳුනන කසිප්පු පොට් එකකටයි, වාරියපොළ බාර් එකයි වන්දනා කරන්ඩ වෙලාව ගතවීම හිංදා. ඇත්තටම නඩේ හිටපු ගෑණු උදවිය අපි වෙනම වෑන් එකක් අරං යනවා මේ සමයම නැවැත්තුවේ නැත්තං කියල තර්ජනය කලේ කුරුණෑගල බාර් එකක නවත්තපු වෙලාවේ. ඒ හිංදා විනාඩි දහයක් ඇතුලත බෝතල් ටිකක් අරගෙන කට්ටිය බස් එකට ගොඩ උනා. එතන ඉඳන් හුග දෙනෙක් බැණ බැණ ආවේ යකෝ මේක දැන් ගෑණුන්ට ඕන විදිහට පාලනය වෙන රටක් නේ කියමින්.

ගමට ආවට පස්සේ තලවත්තේ කිරිඅම්මා හැමෝටම පිං අනුමෝදන් කලේ තොපි වගේ පාහර හැත්තක් එක්ක ආය මැරුණත් කොහෙවත් යන්නේ නැති බව ප්‍රාර්ථනා කරමින්. හැබැයි ඒ අනුමොන්දනාව හුග දෙනෙකුට ඇහුනේ නැත්තේ බස් එකේ පිටි පස්සේ වමනේ සාගරේක නැති වෙච්ච සෙරෙප්පු, ගෙවල් වල දොර යතුරු, පර්ස් වගේ දේවල් සෙවීමේ මහා තරඟයක කට්ටියම යෙදිලා හිටපු හිංදා.

බස් කාරයා වැඩිපුර රුපියල් තුන්දාහක් ඉල්ලුවා බස් එක වෙනම සර්විස් කරන්ඩ වෙන හිංදා. අපි කොහෙද එව්වට සැලෙන්නේ? හේදුවා බස් එක රෑ එක හමාර වෙනකල්. ඊට පස්සේ තමයි බස් එක ගියේ. ඒ යනකොට සරත් අයියා ඉන්ටනැෂනල් හූවක් කිව්වා.

මොකද බං?

ගොං හු....! ඌ හිතාගෙන ඇති අපිව තම්බන්ඩ. මම අහක් කරපු ඔක්කොම වමනේ ටික එක්කහු කරලා බස් එකේ ඩිකියට දැම්මා!! 

දැන් අපිත් එක්ක ට්‍රිප් යෑමට තලවත්තේ කිරිඅම්මා විතරක් නෙවෙයි අල්ලපු ගමේ බස් කාරයා එන්නෙත් නැත!

ආදර්ශය- ට්‍රිප් යනවිට කාන්තාවන් එක බස් එකකද පිරිමි තව බස් එකකද යා යුතුය. ගෙවල් වල යතුරු, සෙරෙප්පු සපත්තු, කමිස හා වටිනා කියන කලිසම්, අයිඩෙන්ටිටි කාඩ් යනාදිය එම කාන්තාවන් බාරයේ තැබිය යුතුය. බස් එක ඇතුලේ බොන එව්වන්ගෙන් බූරු පිටියේදී ලබා ගන්නා තෝන් මුදල මෙන් බසය සර්විස් කිරීමට කොමිස් මුදලක් ලබා ගෙන වෙනම බස් සේදීමේ අරමුදලක් තබා ගත යුතුය. හැකිනම් බසයට අත්තිකාරම් මුදල් බඳින දවසේම බසයේ අයිතිකරුට මේ සර්විස් අරමුදලෙන් මුදල් ලබා දිය යුතුය.

මේ සිද්ධියට පසු අපි ගමෙන් පිට මල ගෙවල් වල යන්නේ රෑට රෑ වෙලාය. එතකොට කාන්තා පාර්ශ්වය එන්නේ නැතිය. අපිට කැමති පරිදි දුක සැමරිය හැකිය.

කතාව තුන

මගේ ඇට්ටෝන් එක තියන දවස් වල අපේ මිනිස්සු විස්කි බීලා පුරුද්දක් නැති උනාට දැන් එහෙම නෙවේය. ටයිම් හෑස් චේන්ජ්ඩ් ය. අපේ ගමේ ජාතික රැකියාව වන කුළී වැඩ වලින් දවසට රුපියල් එක්දාස් හයසීයක් පමණ උපයා ගත හැකිය. ලඟම තියන ටවුමට බස් එකෙන් ගොස් බාර් එකෙන් බියර් ටින් එකක්ද අරක්කු කාලක්ද බයිට් එකට අලි පාෂා ගේ හෝටලෙන් හරක් මස් පීරිසියක්ද ගත්විට රුපියල් හත්සීයක් වැයවේ. වැස්ස දවසකට නං අරක්කු බාගයක් වුවද කමක් නැත. ප්‍රශ්නය ඇත්තේ එතැන නොවේය. රෑ හතෙන් පසු අපේ පාරේ බස් නැති එකය. ආණ්ඩුවේ වැඩපිළිවෙලේ කිසි ජොහොර් එකක් නැති හිංදා ප්‍රයිවෙට් බස් කාරයෝ හය හමාරෙන් පසු බස් දිවීමෙන් වැළකී සිටිති. ඒ හිංදා අපි රුපියල් එකසිය පනහක් දී ත්‍රී වීල් වලින් ගෙදරට ආ යුතුය. එතකොට පොඩි උන්ට, ගෑණිට කන්ඩ අඳින්ඩ දෙන්නේ අහවල් එක විකුණලා දැයි අපි ආණ්ඩුවෙන් ඇසිය යුතුය. විශේෂයෙන් වෙන මක්ක නැතත් පැහැර ප්‍රයිවෙට් බස් කාරයන්ට රෑ නවය වෙනතුරුවත් සෙනග හිටයත් නැතත් දුවන්ඩ නියම කල යුතුය. එහෙම නොකරන බස් අයිති කාරයන් අල්ලා කරත්ත වල බැඳ රෑ කල මගී ප්‍රවාහනයට යෙදිය යුතුය.

ආදර්ශය

අපේ ගමේ දුප්පත් කමට හේතුව ආණ්ඩුවට ප්‍රයිවෙට් බස් දිවවීමට ජොහොර් එකක් නැති වීමය. අපි බොන්නේ ඒ දුකටය!

එක්ස්කියුස් මී  ප්ලීස් මැඩම්ස් ඇන්ඩ් ජෙන්ට්ල්මන්ස්, අර මම මුලින් ලියලා තියන අපේ ගෙදර උන්දැගේ පවුලේ විස්තරේ උන්දැ කියොව්වොත් දිස් විල් බී ද ලාස්ට් පෝස්ට් ඔෆ් කට්ටකාඩුව ය. ලොකු මල්ලි විල් බී හැන්ග්ඩ් දිස් වීක්ය. මළ ගෙදර එනවා නං බෝතලයක් අරං වරෙල්ලාය. නෝ නීඩ් ඔෆ් මල්වඩම් ය.